Joe Strummer je pevač, tekstopisac i gitarista grupe The Clash, glumac i brat grobar ako dozvolite. Glas generacije.
Rođen je kao John Mellor u Ankari igrom slučaja jer mu je otac bio ugledni diplomata Ujedinjenog Kraljevstva. Putovanja po svetu i istraživanja novih naroda i kultura su ga oblikovala, izgradila i na izvestan način usmerila ka globalnim i univerzalističkim pogledima, a period odrastanja u takvim okolnostima je bio jedan od dva ključna elementa koja su presudno uticala na formiranje njegovog stava i karaktera, njegove ličnosti. Drugi je samoubistvo rođenog, starijeg brata, koji je bio pristalica okultizma i desničarskih ideologija, kada je Joe imao 18 godina. Iako je bio iz diplomatske porodice, odbijao je razmažen i povlašćen život i uspeo je sopstvenim darom, sopstvenim manama pretvorenim u autentične prednosti da dosegne večne visine. To što je bio iz dobrostojeće porodice u to vreme bi uništilo nekakav punk i r'n'r kredibilitet svakom mladom čoveku, ali ne i Joeu. Išao je srcem, išao je pravo (straight to hell), išao je iskreno kroz život.
Zaista London je tih godina darovao svetu novi muzički izraz, energiju i iskren krik nadolazeće generacije koja je izrasla zajedno sa punk subkulturom, kasnije i novim talasom 70ih i 80ih godina 20. veka. Joe Strummer je jedan od najvećih sinova koga je to mesto i to vreme iznedrilo.
Pre osnivanja grupe The Clash zarađivao je kao ulični svirač u londonskoj podzemnoj železnici zajedno sa čovekom sa kojim će kasnije, tačnije 1974. godine, osnovati svoj prvi ozbiljniji bend pod nazivom 101ers. Slušajući ih nemoguće je poreći uticaj koji su na njih izvršile grupe poput The Who, Rolling Stones, The Beatles, The Kinks, CCR i sve one grupe koje su tada bile zvezde svetskih razina. Sex Pistolsi su na jednom nastupu nastupali kao predgrupa 101ers-ima i do te mere su impresionirali Strummera da je on sam poželeo da oformi bend. Bend koji će kreativno i burno izraziti svoj bunt prema pravilima i društvenim stegama kroz punk ritam koji je donosio sa sobom ne samo energičnu muziku, već i jedan anarhistički i slobodarski način života sa izrazito potenciranom individualnošću.
Već 1976. godine nastaje grupa The Clash i objavljuje svoj prvi album pod istim nazivom - The Clash, 1977. godine. Na ovom tipičnom punk albumu izdvajaju se pesme kao sto su London’s Burning, I Fouth the Law, White Riot, ali i prerada u punk fazonu reagge pesme sjajnog Juniora Murvin-a Police and Thieves, stvar koja je u potpunosti i moj lični favorit sa Clashovog debi izdanja.
Već iduće, 1978. godine, izdaju fantastičan novi album pod nazivom Give‘em Enough Rope, koji pored sada već očekivanog punk ritma sadrži i pesmu koju karakteriše evidentan upliv swing i rockabilly elemenata - Julie's In The Drug Squad. Od ostalih pesama sa ovog albuma izdvojio bih Last Gang in Town, Stay Free, Tommy Gun.
Prva dva albuma lansiraju grupu The Clash u sam vrh punk bendova tog doba uz Sex Pistols i Rammones. Niz nastavljaju i 1979. godine trećim studijskim albumom London Calling. Ovaj album oslikava i svojevrsnu evoluciju grupe. Bend zadržava svoju punk osnovu, ali melodičnije deonice i generalno mekši zvuk prožimaju pesme sa ovog albuma. London Calling se nalazi na 8. mestu liste 500 najboljih albuma svih vremena u izboru magazina Rolling Stones. Na njemu se nalazi veliki broj hitova, među kojima i prvi singl sa ovog albuma - London Calling. Pesme poput Brand New Cadillac, Hateful, Rudie Can’t fail, Spanish Bombs, The Guns of Brixton, Train in Vain, Lover’s Rock… Zaista, album obiluje hitovima koji su bojili živote toj, ali i budućim generacijama, presudno uticajući na izgradnju vrednosti, ukusa i karaktera mladih ljudi do današnjih dana.
Kao što ste verovatno pretpostavili, niz je nastavljen i iduće godine četvrtim studijskim albumom Sandinista!. Izdat je 1980. godine, a sadržao je čak 36 pesama. Potpuno drugačiji stilovi konstruišu ovaj album, od rockabilly zvuka koji je oduvek privlačio Strummera, preko dub i reagge zvuka, do dečijih melodija koje daju potpuno obojen i šaren zvuk čitavom konceptu Sandanista!. Pesme koje ću ovde izdvojiti su po mnogo čemu ostale upamćene i omiljene od strane fanova grupe The Clash. Pre svih The Magnificent Seven, Ivan Meets G.I. Joe, One More Time, One More Dub, Police On My Back, The Call Up, Charlie Dont Surf…
Preskočena 1981. godina, u smislu izdavanja albuma, kao da je prijala bendu, pa su već 1982. obradovali fanove sjajnim novim pesmama. Album naziva Combat Rock je na neki način spoj dva suprotna procesa, vraćanje tvrdim punk korenima i evolucije benda ka r'n'r zvuku. Naravno, nisu se odrekli tada već za njih karakterističnog dub zvuka. Ponovo provejavaju društveno-političke poruke kroz pesmu Know Your Rights.. Za njom se ređaju hitovi poput Should I Stay or Should I Go, Rock The Casbah i meni omiljena Straight To Hell… Izdvojio bih i jednu punk funk fuziju kroz pesmu Overpowered By Funk.
Poslednji studijski album grupe The Clash, simboličnog naziva Cut the Crap, izdat je tri godine nakon Combat Rock, tačnije 4. novembra 1985. Možda i “najslabiji” album za kraj obeležile su pesme Dictator, Dirty Punk, We Are The Clash, This is England… Pokušaj potpunog vraćanja punk korenima ovoga puta, čini se, nije urodio plodom.
Nakon ovog kraha, prethodnog rascepa, svađe među članovima benda i izmena samog sastava, The Clash zvanično početkom 1986. prestaju da postoje. Iza njih su ostali brojni hitovi, 6 studijskih albuma i ogroman uticaj na veliki broj bendova koji su dolazili za njima. Hvala im za svaki sekund. Godine 2003. su sasvim zasluženo primljeni u R'n'R Hall of Fame.
Nakon raspada grupe, Joe Strummer se uglavnom bavi komponovanjem muzike za filmove. Svirao je i imao projekte sa manje poznatim bendovima, Big Audio Dynamite i The Latino Rockabilly War, menjao je pevača benda The Pogues na njihovoj turneji, a bio je i Dj na BBC radiju, gde je vodio emisiju London Calling. Radio je soundtrack za filmove Sid and Nancy, Walker, Permanent Record, Grosse Pointe Blank. Kao glumac igrao je u filmu Jima Jarmusha Mistery Train, zatim u I Hired a Contract Killer, u dokumentarnom filmu Rude Boy je glumio sam sebe, a pojavljivao se i u The King of Comedy čuvenog reditelja Martina Scorcesea. Zaista univerzalan umetnik, all-around poput David Bowiea ili Tom Waitsa..
Sledeći važan bend, koji mu je omogućio da svira i stvara pesme, po svom ukusu i izboru, je The Mescaleros koji su bili aktivni u periodu od 1999. do 2002. godine. Zajedno su izdali 3 albuma (Rock Art and the X-Ray Style, Global A Go-Go i Streetcore) i 4 singla, a za te 3 godine su odsvirali dosta koncerata i klupskih svirki.
Priče oko ponovnog okupljanja grupe The Clash prekinula je iznenadna i prerana smrt Joe Strummera, 2002. godine. Doživeo je srčani udar u 50. godini života.
Za razliku od Sex Pistolsa, koji su slavili čist nihilizam u svojim pesmama Joe je, kao što je gore pomenuto, poučen iskustvom svoga brata koji je bio indoktrinirani, ideološki desničar sa radikalnim političkim i društvenim stavovima, otišao u potpuno suprotnom smeru. Pravio je društveno angažovane pesme, ukazivao je na probleme rasizma u društvu, problem policijske brutalnosti, pokušavao je da ismeje iskvareno društvo i truli sistem. Čovek prirode, običnih ljudi, rock ’n’ rolla, glas slobodnih, avangardnih i buntovnih. Daleko od šablona zvezde, narcisoidnih likova koji su nam svima, nažalost, dobro poznati. Joe Strummer je bio naš. I zauvek će biti, jer to što je radio i to što nam je ostavio vredi. Iskreno je i nadasve kvalitetno. Živeće kroz nas i sutra naše klince kada odvrnu zvučnike, neku novu decu koja bolje i zabavnije lekcije o životu i njegovim iskonskim vrednostima sigurno neće imati.
